Zostać tym "najlepszym", czyli gra wikkaza ;3

Wysłany: Sob 9:54, 27 Mar 2010

Wypuściłeś Aerodactyl'a. Potężny prehistoryczny pokemon wzleciał wysoko w górę i zrobił nad waszymi głowami parę piruetów. Szybował z takim optymizmem i determinacją, jakby chciał złapać w swe skrzydła jak najwięcej wiatru. W końcu wolny, w końcu zdrowy... Czy dla pokemona może być coś ważniejszego od tych dwóch rzeczy!? Patrząc na latającego ponad wami pokemona - chyba wolność do życia mu wystarczy.
Zacząłeś mówić do poka. Ten zniżył swój lot, lecz nie przestawał szybować - chciał nacieszyć się wolną przestrzenią. Był bardzo zainteresowany twoją rozmową. Słuchał ciebie uważnie, chociaż nie okazywał tego zbyt wielce. W końcu jednak podleciał i wylądował przed tobą. Rozpostarł skrzydła na boki. Były bardzo okazałe. Aerodactyl wzniósł głowę do góry i ryknął potężnie. Następnie spojrzał ci prosto w oczy, jakby chciał ci coś przekazać. Uniósł się lekko nad ziemią, wziął rozpęd i zaczął pędzić w twą stronę. Wyciągnął jedno skrzydło w bok i zahaczył nim o twoją rękę, a dokładnie o pokeball'a. Kula upadła i wciągnęła pokemona do ball'a. Chyba nie muszę ci tłumaczyć jaka jest reakcja prehistorycznego stworzenia? Ta sytuacja mówi sama za siebie...

Gdy tylko Areodactyl zniknie w kuli podnoszę ją i patrzę na nią tak jakbym chciał prześwietlić jej wnętrze, aby sprawdzić czy aby na pewno prehistoryczny pok tam jest. Chwilę po tym ogarnia mnie niesamowity napad radości, przez co zaczynam się cieszyć i skakać jakby nigdy nic.
Kiedy mi minie odwracam się do przyjaciół i mówię:
- Widzicie jednak zdecydował się zostać ze mną. Przeczuwałem to, ponieważ bardzo się do niego przywiązałem a on do mnie. Kiedy z nim rozmawiałem czułem łączącą nas więź. Kiedy dałem mu wybór bałem się, że odleci na wolność jednak on został ze mną. Teraz będziemy niesamowitą parą. Wygramy każdą walkę z trenerami i o odznaki. Chcę też go podszkolić tak, aby mógł występować w pokazach. Jednak na razie pokaz przeznaczony jest dla Silcoon, ale przed tym muszę ją przemienić. Moim pokemon przyda się mały trening. Chcę żeby były silne i świetnie sobie radziły w każdej walce.- Mówię i razem z przyjaciółmi szukam jakiegoś dobrego miejsca na trening.
Kiedy znajdziemy taki wypuszczam moje pokemony i mówię do nich:
- Dobra drużyno zaczynamy trening. Jest nas sporo, więc każdy musi starać się jak najbardziej, aby dużo zyskać podczas tego treningu. Zaczniemy od poprawieni siły i celnością waszych ataków. Niech każdy z was ustawi się kawałek od jakiegoś drzewa i z odległości ćwiczy swoje ataki. Zbliżajcie się, co jakiś czas kawałek do drzewa i powiększajcie silę swoich ataków. Chodzi tu o to, że kiedy zbliżacie się do przeciwnika to, aby moc waszych ataków znacznie wzrastała, przez co zadajecie większe rany. Następnie zrobimy wyścigi. Ustawcie się koło siebie i ścigajcie się na około pola treningowego. Zróbcie 5 okrążeń i ten, kto będzie najszybszy wygrywa. Odpocznijcie i powtórzcie ponownie wyścigi. Na koniec powtórzcie trening z atakami. Ćwiczcie tak długo jak tylko dacie radę.- Mówię do pokemonów i obserwuję ich trening.
Gdyby była taka potrzeba to pomagam im.

Podniosłeś kulę z Aerodactyl'em i po napadzie radości rozpocząłeś ze swoimi pokemonami trening. Na początku każdy z twoich podopiecznych uderzał w drzewo swoimi atakami. Każdy starał się jak mógł. Gdy nadeszła pora na zwiększenie siły ataków - kilka drzew runęło. Później były biegi. Poki zrobiły około piętnastu okrążeń i na końcu były strasznie wycieńczone. Wszystkie przysiadł w kupie w jednym miejscu, ale trening powinien być owocny. Torchic, Chicorita, Eevee + 50% EXP. Torchic uczy się Focus Energy. Silcoon, Aerodactyl, Wartortle +30% EXP.
Nagle... Zaczął lać deszcz! Chłodne krople były orzeźwieniem dla zziajanych poków. Łypały wodę do ust i zaczęły tańcować. Miały z tego niezłą zabawę. Opady jednak się nasiliły i postanowiłeś wejść do Centrum, tym bardziej, że wołali cię do niego Bell'a z Edward'em. Schowałeś towarzyszy do ball'i i pędem pomknąłeś schronić się do budynku.
-Okropna pogoda! Dobrze jednak, że i tak zbliża się wieczór. Przynajmniej nie stracimy cennego czasu. Jutro z rana ruszymy w stronę Peter, co Wikkaz? Teraz powinniśmy odpocząć... Cały dzień był przez nas "dobrze zorganizowany". Nie było sekundy, by się coś nie działo. Aerodactyl, nasza walka... Ja chyba zamówię już dla nas pokój, a wy róbcie co tylko chcecie. Powiem siostrze, aby powiedziała wam, gdzie jestem!
Rzekł do was Edward, zaś ostatnie zdanie mówił już podczas zbliżania się do lady. Bell'a w nostalgii oparła dłonie o parapet i poczęła spoglądać w widoki za oknem. Spojrzałeś za nie... Rozpętała się potężna wichura. Wiatr zrywał gałęzie drzew, a liście latały nerwowo w powietrzu. Małe pokemony czmychały gdzieś w celu odnalezienia odpowiedniego schronienia...
Nagle... Zapanowała ciemność! Totalna pustka...
-No nie! Prąd nawalił!
Krzyknęła załamana Bell'a. Po tych słowach nastąpiła cisza. Razem z ciemnością tworzyły mieszankę strachu i tajemniczości. Co by tu począć...?